Κάτι το ωραίον!: 2012

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

Ξορκισμένος με τον απήγανο!

Ο απήγανος είναι ένα φυτό που θα περίμενε κανείς να δει στην αυλή καμμιάς γριάς εκατό χρόνων. Κι όμως, αυτός ζει και αναπτύσσεται στην είσοδο ενός δισκάδικου στο Μοναστηράκι. Έχουμε την κρίση και το μνημόνιο, τουλάχιστον να κρατήσουμε το κακό μάτι έξω από το μαγαζί!

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Το κονάτσι του Κρητίκαρου

Ένα σήμα της Τροχαίας, τρεις ταμπέλες, δύο ελληνικές σημαίες και μία σημαία της Αυτόνομης Κρητικής Πολιτείας σαν πολλά δεν είναι; Σκέψου να κάνεις κάποιο λάθος. Θα σε γαζώσουν με τα Καλάσνικωφ τίποτα Ζωνιανοί μαυροπουκαμισάδες!

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

Το ομπρελλόδεντρο στα Σεπόλια

Την ημέρα οι ομπρέλλες κάνουν κοντράστ με το καναρινί σπίτι

Το βράδυ με τα λαμπιόνια είναι υπερπαραγωγή

Τι κάνει η Αθήνα; Γιορτάζει; Με αυτό το πράμα;

Αυτή η σκαλωσιά είναι το χριστουγεννιάτικο δέντρο της κεντρικής πλατείας της ελληνικής πρωτεύουσας. Μετά σου λένε ότι δεν θα έρθει η συντέλεια του κόσμου!

Είναι η απάντηση του περήφανου ελληνικού λαού προς τη Μέρκελ, της οποίας οι πρόγονοι, ο Όθων και οι Βαυαροί, εγκατέστησαν στα Ανάκτορααπέναντι τα πρώτα χριστουγεννιάτικα δένδρα της Ελλάδας. Από την κατάργηση των χριστουγενννιάτικων δένδρων θα ξεκινήσει η αντίσταση στη μνημονιακή κατοχή!

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Μεγάλη αλήθεια της ζωής

Αφιερωμένο στους ξερόλες και τους κουτσομπόληδες

Με το νι και με το σίγμα

Είμαστε περίεργη φάρα εμείς οι Νεοέλληνες. Αφού κάναμε τα πάντα για να κλείσουμε την καθαρεύουσα με τα νι της και τα σίγμα της στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, τώρα τα επαναφέρουμε στις νεοπαραδοσιακές πινακίδες των μεζεδοπωλείων μας. Πραγματικά αλλόκοτοι άνθρωποι...

Αυτός τουλάχιστον, σε αντίθεση με τον προηγούμενο, έβαλε τόνους και πνεύματα

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

Πιθάρι Heineken

Ένα πιθάρι λαδιού δεμένο με σχοινί και στηριγμένο επάνω σε ένα καφάσι από μπύρες προσδίδει ασφαλώς άλλη ομορφιά στον πύργο της Αρεόπολης

Ζεστό νερό, ινσαλλάχ!

Ότι οι Νεοέλληνες δε γουστάρουμε τα τζαμιά είναι γνωστό. Έχουμε πληρώσει το Ισλάμ πολύ ακριβά τα τελευταία χίλια χρόνια. Αλλά σχεδόν διακόσια χρόνια μετά την Επανάσταση και ενενήντα μετά την Ανταλλαγή πληθυσμών, τα τζαμιά θα έπρεπε αν μη τι άλλο να θεωρούνται μνημεία μιας άλλης, περασμένης εποχής. Γαιτί να χαλάμε τα λεφτά μας όμως σε μελέτες και αναστηλώσεις, όταν το μισογκρεμισμένο τζαμί μπορεί να δεχθεί τον ηλιακό μας; Μασαλλάχ, μην τον ματιάσουμε!

Το μιχράμπ που είναι προσανατολισμένο προς τη Μέκκα. Για να το φθάσεις, πρέπει να διασχίσεις μια μικρή ζούγκλα γεμάτη ακαθαρσίες. Όλα αυτά λίγα μόλις μέτρα από την πύλη του κάστρου της Αρκαδιάς, στην Κυπαρισσία

Παραδοσιακή αρχιτεκτονική

Πάντα με προβλημάτιζε η εξής διαφορά μεταξύ Ευρώπης και Ελλάδας: πώς εκείνοι ζουν σε πανέμορφα χωριά που είναι λες και δεν τα έχει αγγίξει ο χρόνος, ενώ τα δικά μας είναι ένα τουρλουμπούκι πέτρας και τσιμέντου; Κι αυτοί υποθέτω έχουν αυτοκίνητα και τα παρκάρουν κάπου, αλλά είναι βέβαιο ότι δεν ανοίγουν γκαραζόπορτα στο ισόγειο του τρίπατου πέτρινου σπιτιού τους

Το γελοίο είναι ότι αυτά τα κακοποιημένα χωριά θεωρούνται παραδοσιακοί οικισμοί και οι ταξιδιωτικοί οδηγοί τα περιγράφουν με διθυραμβικά σχόλια, όπως συμβαίνει στην Κάτω Φιγαλεία Ηλείας, από όπου και οι φωτογραφίες

Μερικά κυβικά μπετό και το πέτρινο σπίτι έγινε '80s. Άντε, καλορίζικα και τα άσπρα αλουμίνια!

Να μπω ή έχει κρύο;

Πόρτα ψυγείου κρεοπωλείου στο δρόμο. Τι κρύβεται από μέσα;

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

Παρδαλά ακροκέραμα

Το κίτρινο είναι παλιό, αρχών του 20ού αιώνα. Το παρδαλό είναι από την ακροκεραμική παραγωγή που συνόδεψε το νέο νεοκλασσικισμό της νεόπλουτης δεκαετίας του '90. Ποιος θα τα πάρει; Κάποιος θα βρεθεί. Σύμφωνα με το ρητό που λέγεται στο Μοναστηράκι, «μουνί αγάμητο και πράγμα απούλητο δε μένει»